بازی کودکان مجموعه ای از فعالیت های جسمی یا ذهنی می باشد که به دنبال هدفی به صورت فردی یا گروهی انجام می شود. کودکان تمام آرزوها و خصوصیاتی که در پی کسب آن هستند مانند رئیس یا مرئوس بودن، اجتماعی و یا گوشه گیر بودن، احساسات خوب یا بد و ... را از طریق بازی کردن نشان می دهند. انواع بازی کودکان به بازی های جسمی، بازی های تقلیدی، بازی های نمایشی، بازی های تخیلی و بازی های آموزشی تقسیم می شوند. در ادامه به شرح مختصری از انواع بازی کودکان می پردازیم.

بازی های جسمی:

این نوع بازی ها جهت خارج ساختن انرژی اضافه و یا تخلیه احساس خستگی بدن کودک به کار می رود. در این نوع بازی، کودک به توان جسمی مناسب جهت اجرای بازی و محیطی آزاد نیاز دارد.

بازی های تقلیدی:

کودکان برای تحقق بخشیدن به آرزوها و رویاهای خود به انجام بازی های تقلیدی می پردازند. در سال های اولیه زندگیشان به تقلید از نقش افراد خانواده خود و نزدیکان می پردازند و از این راه تجربه زیادی بدست می آورند. زمانی که به مدرسه می روند این تقلید نقش را از مربیان و معلمان خود انجام می دهند. اما بازی وقتی به پایان می رسد که کودکان به سن نوجوانی می رسند و تقلید نقش مقدمه ای برای هم رنگ شدن آن ها با دوستان اجتماعی و چهره واقعی زندگیشان می شود.

بازی های نمایشی:

راه دیگر ابراز احساسات و عواطف کودکان انجام بازی های نمایشی است. بازی های نمایشی موجب جلب توجه کودک به محیط بیرونی وجودش می شود و این امکان را به کودک می دهد تا شخصیت درونی خود را نیز نشان دهد. محتوای بازی های تقلیدی و نمایشی با هم تفاوتی ندارند. چون در هر دو نوع بازی تقلید انجام می شود. اما در بازی نمایشی کودکان به غیر از تقلید کردن انتظار خودشان را از نقش ابراز می کنند.   

بازی های تخیلی:

بازی های تخیلی کودکان ریشه در خلاقیت آن ها دارد. همزمان با رشد ذهنی کودک تخیل او از مرحله بازی خارج می شود و وارد مرحله داستان پردازی و گفتارهای او می شود. کارشناسان بر این باورند که خیال پردازی بچه ها در کودکی که از طریق بازی کردن بیان می شود موجب می شود تا آن ها در دوران بزرگسالی هنرمند، نویسنده، نقاش، مخترع و مکتشف بزرگی شوند.

بازی های آموزشی:

راه تقویت و رشد نیروهای حسی و ذهنی کودکان انجام بازی های آموزشی می باشد.  اما این نوع بازی بایستی با نظارت محدود مربیان و یا والدین همراه باشد و تعیین کننده جهت ومسیر بازی خود کودک باشد. والدین فقط باید به صورت نامحسوس و دور از تحمیل بچه ها جهت و مسیر بازی آن ها را به سمت آموزش هدایت کنند. یک نوع از بازی های آموزشی پازل می باشد که در آن کار اصلی چیدمان قطعات در صورت درخواست کودک با راهنمایی والدین و بر عهده او می باشد.