کودک آنلاین: کودکان
زمان بسیار زیادی را صرف بازی کردن با اسباب‌بازی و سایر اشیاء می‌کنند.
اسباب‌بازی‌ها موجبات معاشرت کودک با سایر کودکان و والدینشان را فراهم
می‌سازد.
استفاده از توقیف اسباب‌بازی به جای کاربرد برخی دیگر از
شیوه‌های انضباطی را برای کمک به کودک خود جهت آموختن افزایش خودکنترلی
موردتوجه و نظر قرار دهید. سه موقعیت وجود دارند که ممکن است شما در آن
موقعیت‌ها، توقیف اسباب‌بازی را بر محرومیت زمانمند کودک، ترجیح بدهید:
1- سوء رفتار کودک شما در زمان بازی کردن با اسباب‌بازی روی می‌دهد (صدمه زدن به مبلمان به وسیلۀ اسباب‌بازی)
2- دو کودک به جای بازی مشترک با اسباب‌بازی بر سر آن مشاجره و دعوا می‌کنند.
3-
دو کودک از خود سوء رفتار بروز می‌دهند و سوء رفتار آن‌ها یک اسباب‌بازی
را هم در برمی‌گیرد (گرگم‌به‌هوا بازی کردن با یک اسباب‌بازی گران‌قیمت که
نباید آن را به اطراف پرتاب نمود).
هنگامی‌که کودک شما، یکی از دوستانش
را برای بازی کردن دعوت می‌کند و سوء رفتار آن‌ها یک اسباب‌بازی را هم در
برمی‌گیرد، شما می‌توانید اسباب‌بازی را توقیف کنید.
والدین کودک دیگر،
نمی‌توانند برای توقیف اسباب‌بازی به شما معترض شوند، هرچند به‌احتمال
فراوان از این کار شما متعجب و شگفت‌زده می‌شوند.
برای بزرگسالانی که
به‌طور همزمان مسئولیت چندین کودک را بر عهده دارند، مانند: مربیان
پیش‌دبستانی‌ها و کارکنان مهدکودک، توقیف اسباب‌بازی یک روش انضباطی ایده
آل است.
ممکن است شما سؤال کنید که چرا والدین به جای اعمال محرومیت
زمانمند در مورد کودک خود، اسباب‌بازی او را توقیف می‌کنند؟ کودکی که در
محرومیت زمانمند قرار می‌گیرد، فرصت یادگیری چیزهایی را که ممکن است
پاداش‌دهنده یا لذت‌بخش باشند، از دست می‌دهد.
شما نمی‌خواهید که
کودکان زمان زیادی را در محرومیت زمانمند سپری کنند. همچنین هنگامی‌که شما
روش‌های انضباطی را مورد استفاده قرار می‌دهید، باید از روشی استفاده کنید
که در عین مؤثر بودن در تغییر رفتار، از همۀ روش‌ها ملایم‌تر باشد.
توقیف
اسباب‌بازی در مقایسه با محرومیت زمانمند کودک، تنبیه ملایم‌تری است.
توقیف اسباب‌بازی، یک جایگزین مؤثر برای محرومیت زمانمند کودک و روشی اضافی
برای حمایت از هشدارهایتان در اختیار شما قرار می‌دهد.
گام‌ها و مراحل توقیف اسباب‌بازی
شما
برای توقیف یک اسباب‌بازی یا شیء دیگر، چگونه عمل می‌کنید؟ برای این کار
از روش محرومیت زمانمند و قانون ده کلمه – ده ثانیه استفاده کنید.
چنانچه
کودک شما با یک اسباب‌بازی از خود بدرفتاری نشان می‌دهد، سریعاً
اسباب‌بازی را از او گرفته و آن را توقیف کنید. پیش از توقیف اسباب‌بازی
نباید بیش از ده کلمه با کودک صحبت کرده و یا بیش از ده ثانیه در این کار
درنگ به خرج دهید.
پس از توقیف اسباب‌بازی، به کودک خود بگویید که به چه
دلیل اسباب‌بازی را از او گرفته‌اید. سپس از او بخواهید که با صدای بلند
دلیل توقیف اسباب‌بازی‌اش را بر زبان بیاورد. این کار را به‌صورت مختصر و
سریع انجام دهید و از سرزنش بپرهیزید.
از کودک خود نخواهید که خودش
اسباب‌بازی را در محل موردنظر قرار دهد. شما خودتان می‌توانید بسیار
سریع‌تر این کار را انجام دهید، همچنین از جنگ قدرت احتمالی بپرهیزید.
همیشه از زمان‌سنج قابل‌حمل استفاده کنید.
در مورد کودکان دو و سه ساله،
اسباب‌بازی را دور از دسترس او و در جایی قرار دهید که به آسانی بتوانید
آن را ببینید. سپس، زمان‌سنج قابل‌حمل را برداشته و آن را برای یک زمان
کوتاه، معمولاً دو تا پنج دقیقه تنظیم کنید. زمان‌سنج را در کنار
اسباب‌بازی قرار دهید به‌طوری‌که کودک بتواند هردوی آن‌ها را با هم ببیند.
سپس
به صورت مختصر دلیل توقیف اسباب‌بازی را به او بگویید: تو با اسباب‌بازی
به روی میز قهوه کوبیدی و به همین دلیل من اسباب‌بازی‌ات را توقیف کردم.
سپس به او بگویید: که به محض به صدا در‌آمدن زمان‌سنج، او دوباره
اسباب‌بازی را در اختیار خواهد داشت.
هنگامی‌که زمان‌سنج به صدا درآمد،
از کودک نخواهید که برای رفتار بدش معذرت‌خواهی کند و یا او را مجبور نکنید
که به شما قول بدهد در آینده رفتار خوبی داشته باشد.
در مورد کودکان 4
ساله و بالاتر، معمولاً لازم نیست که اسباب‌بازی را دور از دسترس آن‌ها
قرار دهید. تنها کافی است که به او بگویید: اسباب‌بازی‌ات توقیف می‌شود، حق
نداری به آن دست بزنی.
منبع: sos! کمک برای والدین
