سطح فعالیت کودک دوساله

از نظر بزرگسالان تقریبا همه بچه های دوساله فعال اند. حالا که کودک نوپایتان در مهارت های راه رفتن ، دویدن و بالارفتن متبحر شده است در بسیاری از اوقات مشکل می تواند آرام بنشیند. البته بعضی دوساله ها از برخی دوساله های دیگر فعال ترند و بعضی نیز نسبت به دوساله های دیگر فعالیت کمتری دارند.
بیشتر والدین سطح فعالیت فرزند خود را وقتی که چند ماهه شد تشخیص می دهند. بچه ای که خیلی فعال است قبل از اینکه بتواند غلت بزند در گهواره ی خود دائم وول می خورد.
وقتی یک سالش تمام شد او را نمیتوان تنها گذاشت چون در یک لحظه چهار دست و پا یا تاتی کنان کارهای خطرناک انجام می دهد.رفتار کودکی که سطح فعالیتش پایین تر است بسیار متفاوت است.
او معمولا راضی است روی یک پتو یا کالسکه به مدت طولانی بنشیند و به تماشای حرکات دنیای اطراف خود یا به بازی با اسباب بازی هایی بپردازد که در دسترش قرار دارند. همان طوری که بعضی از بچه های شیرخوار خیلی آرام هستند بعضی از دوساله ها نیز همین طورند.
اگر به سطح طبیعی فعالیت فرزندتان بیندیشید مفید است چون این خصوصیت بر رفتاری که در بسیاری از موقعیت ها از او انتظار خواهید داشت تاثیر می گذارد.کودک فعال به همان میزانی که به دیدن و شنیدن نیاز دارد به حرکت کردن نیز نیاز دارد.
همه ی دوساله ها زمانی کوتاه از اشیاء بالا می روند و می دوند و این طرف و آن طرف می روند اما کودکی که فعال تر است نیازمند زمان بیشتری است تا به بازی های پرتحرک بپردازد . کودکی که آرام تر است استراحت می کند و میتواند برای مدت طولانی تری آرام بنشیند.
درباره ی فرزندتان به پرسشهای زیر پاسخ دهید تا به سطح فعالیت او دست یابید :
•    آیا هنگامی که میخواهم لباس بر تن فرزندم کنم یا پوشک او را عوض کنم همیشه تلاش می کند که در برود؟
•    آیا هنگامی که فرزندم میخواهد در خانه از جایی به جای دیگر برود می دود؟
•    آیا هنگامی که فرزندم منتظر است برایش غذا بیاورم وول میخورد و به این طرف و آن طرف حرکت می کند؟
•    آیا فرزندم به سختی می تواند به مدت طولانی در فروشگاه داخل چرخ دستی بنشیند؟
•    آیا فرزندم هنگامی که با هم فعالیت آرامی انجام می دهیم که برای او نیز جالب است باز هم وول میخورد؟
•    آیا فرزندم هنگامی که در خانه با اسباب بازی ، بازی می کند به این طرف و آن طرف می رود و اسباب بازی هایش را پرت می کند و می کوبد؟
•    آیا فرزندم فعالیت های پرتحرک را ترجیح می دهد یا فعالیت های نشستنی را ؟
اگر به بیشتر این سوالات با قاطعیت جواب ((بلی )) داده اید فرزندتان فعال است. اگر بیشتر اوقات پاسختان ((نه)) بوده است فرزندتان آرام تر است. پاسخ اغلب والدین جایگاهی بین این دو حد نهایت را پیدا می کند. اما والدین میتوانند تشخیص دهند که فرزندشان به طور کلی فعال است یا آرام.
اگر کودک دو ساله ی شما فعال است میتوانید به طور مکرر موقعیت هایی را برای او فراهم کنید تا به این طرف و آن طرف حرکت کند بدین ترتیب زندگی روزمره تان با هم به راحتی سپری می شود. هر چقدر هم با او با قاطعیت برخورد کنید یا سرزنشش کنید.
خوب است بخشی از خانه ی خود را طوری آماده کنید که بتواند در آنجام بدود ، بپرد و از اشیاء بالا برود. اگر برای بازی وسایل بی خطری را در اختیارش قرار دهید و به او بالش و تشک بدهید تا روی آنها بپرد کمتر از گذشته وقت صرف می کنید تا مانع بالا رفتن او از اثاثیه شوید.
اگر میخواهید کودک فعالی را به رستوران یا به گردش و خرید ببرید قبل از اینکه به جایی برسید که باید آرام بنشیند حتما به او فرصت بدهید که عضلاتش را به کار بیندازد. اگر نمیتواند آرام و قرار بگیرد دور کردن او از محیط بهتر از آن است که او را مجبور کنید مطابق میل شما رفتار کند.
سعی کنید به خاطر بسپارید که تحرک کودک فعال بدرفتاری نیست. مکن است کودک بتواند درک کند که از او میخواهید آرام باشد اما یک بچه ی دوساله آن قدر روی خود کنترل ندارد که بتواند به مدت طولانی خود را محدود کند. انتظارات خود را کم کنید و مدتی را که فرزندتان باید آرام باشد کوتاه کنید تا به تدریج بتوانید به او بیاموزید که برای زمان طولانی تری آرام بنشیند.
حداقل یکی از والدین اغلب بچه های فعال نیز خیلی فعال است. اگر مزاج آرامی دارید ممکن است سطح فعالیت فرزندتان برایتان مشکل آفرین باشد. هنگامی که فرزندتان بزرگ تر می شود و به نظارت کمتری نیاز دارد حرکات پرانرژی او میتواند برایش یک حسن بزرگ به حساب آید. اگر بتوانید این نکته را به خود یادآوری کنید شاید اکنون راحت تر بتوانید قدر او را بدانید.
کودکی که سطح فعالیت پایینی دارد معمولا از نظر دیگران مودب یا خیلی پخته است چون از پس رفتارهای آرام او راحت تر میتوان برآمد. البته والدی که خیلی فعال است ممکن است از داشتن فرزندی که نشستن در یک گوشه را به دویدن دور پارک ترجیح می دهد احساس ناکامی کند.
کودک دوساله ی غیرفعال اغلب اوقات ترجیح می دهد در کالسکه بنشیند یا او را بغل کنند. برای والد او تصمیم گرفتن درباره ی این که چه زمانی بر راه رفتن فرزندش پافشاری کند میتواند کار مشکلی باشد.همان طور که والد کودک فعال نمیتواند او را مجبور کند که آرام بنشیند شما نیز نمیتوانید کودک آرام خود را به حرکت وادارید.
اگر او را تشویق کنید که مسیر کوتاهی را پیاده روی کند یا اگر سعی کنید فعالیت های جسمی را پیدا کنید که برای او جالب است موفق تر خواهید بود تا اینکه دائم به او فشار بیاورید تا خود را به بچه های دیگر برساند یا با آنها بازی کند.
برای اینکه از جنبه های مثبت این خصوصیت مزاجی حسن استفاده را کنید با هم آرام بنشینید و کتاب بخوانید یا بازی کنید یا کارهایی را بکنید که والدین کودکان فعال باید از آن اجتناب کنند : با فرزندتان در فروشگاه گردش کنید یا به موزه بروید!

منبع : کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله