از زمانی که کودک یکساله تان شروع به سپری کردن اوقات خود با کودکان دیگر
می نماید رفتارهایی از او سر خواهد زد که تا کنون مشاهده نکرده اید. کودک
یکساله از بودن با کودکان دیگر لذت می برد اما بازی آنان واکنش مقابل رفتار
اجتماعی که والدین از کودک سه یا چهارساله انتظار دارند نیست.
اگر آنچه
را که منطقا میتوان در گروهی از کودکان مشاهده کرد ، درک کنید احتمالا لذت
بیشتری خواهید برد و کودکتان به مرور چگونه بازی کردن و شراکت با دیگران
را خواهد آموخت.
درباره ی نخوه ی
بازی کودک
در زمانی که در منزل با شماست فکر کنید. او احتمالا مدت زیادی به
فعالیتهایی که توجه شما را می طلبد مشغول خواهد شد و از شما خواهد خواست
نسبت به او بلافاصله واکنش نشان دهید و احتمالا وقتی به شما امر می کند
کاری انجام دهید خوشحال تر از زمانی است که شما انجام کاری را از او می
خواهید.
در منزل او به روش دلخواهش به کشف محیط و اشیای اطرافش می
پردازد. بالاترین خوش آمدگویی او به شما یا میهمانان تقدیم یک اسباب بازی
است. اگر چه در یک لحظه تصمیم می گیرد اسباب بازی هایش را به شما بدهد و در
لحظه ای بعد ممکن است تصمیم بگیرد آنها را از شما پس بگیرد.
البته برای
فرد بزرگسال گرفتن کامیون اسباب بازی از کودک و پس دادن آن اهمیتی ندارد
ولی وقتی یکساله دیگری نیز میل به کنترل و برداشتن اسباب بازی ها داشته
باشد بین دو کودک کشمکش و دعوا در می گیرد.
لازم به یادآوری است که این
داد و ستد و تبادل افکار که بزرگسالان به عنوان اصول روابط اجتماعی می
شناسند برای کودک قابل درک نیست. اگر پدر و مادر کودک یکساله را برای خوب
شریک شدن تحت فشار قرار دهند کودک به آنچه در اختیار دارد بیشتر می چسبد
حتی اگر شی مورد علاقه اش متعلق به دیگری باشد.
در حقیقت بعضی کودکانی
که برای سهیم کردن دیگران مکررا تحت فشار قرار می گیرند از اجبار به رها
کردن شی مورد نظر چنان نگران می شوند که آن را محکم تر از قبل در دست می
فشرند و نسبت به آن شی احساس مالکیت بیشتری میکنند.
برای آموزش شراکت و
بازی گروهی به کودکان روش هایی وجود دارد. کودک از مدت ها قبل از طریق گوش
دادن به شما صحبت کردن را می آموزد. هنگامی که او چیزی را به شما یا دیگری
می دهد با استفاده از کلمات میتوانید مفهوم شراکت را به او آموزش دهید.
هنگامی
که کودکتان بخواهد غذای شما را بچشد یا از شما میخواهد غذای او را بچشید
به این کار برچسب شریک شدن بزنید. اجازه دهید کودک بیاموزد شریک شدن در
بسیاری موارد کلمه ی زیبایی است نه کلمه ای که او فقط موقع کشمکش و رقابت
می شنود.
برای پیشگیری از اختلافات بیشتر به علت شراکت میتوانید زمان
بازی کودک با سایر بچه ها را مشخص کنید. همراه با افزایش تعداد کودکانی که
در یک گروه با یکدیگر بازی میکنند سطح تحریک پذیری و امکان ناسازگاری نیز
افزایش می یابد.
لازم است پدر و مادر به هنگام
بازی کودکان
برای پیشگیری از هر گونه جنگ و جدال کنار آنها بمانند. اگر اسباب بازی های
مشخصی بسیار پرطرفدار باشند در دسترس داشتن چند عدد از هر کدام ایده ی
خوبی است.
اگر کودک دارای اسباب بازیی باشد که هرگز حاضر نیست در
استفاده از آن با دیگری شریک شود برایش توضیح دهید آن را همراه خود به جمع
کودکان نیاورد. انجام فعالیت هایی که همه ی کودکان بتوانند در آن مشارکت
داشته باشند مثل آب بازی یا خمیر بازی به آنان کمک می کند با درگیری کمتری
با هم بازی کنند.
هنگامی که فرزندتان را به دید و بازدید می برید اگر او
چند اسباب بازی خودش را از منزل همراه داشته باشد شاید برای کودک میزبان
شریک شدن با اسباب بازی هایش آسان تر باشد.
هنگام ترک منزل برای منحرف
کردن ذهن کودکتان از اسباب بازی های کودک میزبان شی مورد علاقه ی طفل را که
بدون اطلاع او از منزل همراه آورده اید ( و برای این لحظه نگه داشته اید)
به کودک نشان دهید.
در راه بازگشت به منزل برای خرید اسباب بازیی که
متعلق به کودک میزبان بود و فرزند شما از آن دل نمی کند کنار مغازه ی اسباب
بازی فروشی توقف نکنید – اگر کودک دیگری با آن اسباب بازی ، بازی نکند
علاقه ی فرزند شما به آن بسیار کمتر خواهد شد!
این سال از سن کودک را
سالی بدانید که در طول آن میتوانید به فرزندتان بیاموزید اجتماعی بودن به
چه معنایی است و با دیگران بودن تا چه حد میتواند مایه ی مسرت باشد. در
صورت امکان از بروز درگیری پیشگیری کنید. کودک را به شریک شدن مجبور نکنید و
تا هنگامی که دو ساله نشده انتظار نداشته باشید نقطه نظرات کودک دیگر را
درک کند.
